Hallo!

72% van mijn reis is voltooid. Nog 24 dagen tot mijn werk als au pair erop zit.
Ik ben sinds afgelopen week flink aan het aftellen. Dagen aan het afstrepen. Ik zou wel graag weer naar huis willen. Niet omdat ik het niet leuk meer heb. Ik mis alles wat van mij is gewoon.

Mensen waarmee ik echt kan praten(in het Nederlands). Mijn eigen gewoontes, niet meer die hele intressante maar toch ook wel rare gewoontes. die komen ook alleen in Spanje voor trouwens, ik ontmoet natuurlijk meiden uit veel verschillende landen en voor iedereen is het vreemd. Zelfs in Amerika eten ze om 12 en om 18 uur.
Ik wil in mijn auto rijden! Ik wil naar Romy haar nieuwe huis kijken! Ik wil alle veranderingen in de Zaanstreek zien, want dat zijn er volgens mij nogal wat.

Ik kan ineens genieten van de muziek van Marco Borsato. En meezingen!! Gewoon heerlijk de Nederlandse taal. Spaans is prachtig, Catalaans minder...

En de temperatuur begint me misschien nu ook wel te irriteren. Af en toe is het gewoon echt niet leuk om buiten te zijn. En snachts daalt de temperatuur naar een graad of.... 28? Ik slaap nu met mijn raam open omdat het op mijn kamer echt wel zo´n 35 graden is, ondanks dat de muggen dan vrije toegang tot mijn lichaam hebben. Ik slaap zonder deken, ik word smorgens wakker met nat haar! Ik geniet het meest van mijn momenten in de trein/metro/bus. De enige plekken die van een airco zijn voorzien. Ik kan me niet herrinderen dat ik ooit eerder heb gewenst op een beetje regen en onweer. Gewoon om de temperatuur even iets te laten dalen. Zit er niet in....

Lluis zit nu in Madrid voor werk. 3 dagen als ik het goed heb. Dit weet ik ´niet omdat ze me dat hebben verteld maar omdat ik dit op de kalender zag staan.... Ik snap dat de comminucatie voor hun ook lastig is maar, zoiets zeg je toch?

Afgelopen weekend kreeg ik allemaal tekeningen van Maria, overal zette ze mijn naam op.
¨For your house¨ ze begreep niet zo goed dat ik over 1 maand wegga en dat, dat niet 1 week is.
Ook zei ze dat ze zou gaan huilen als ik wegga. Wel lief!
Ondanks dat ze soms heel boos op me is, als ik iets niet volgens haar gedachte heb getekend/geknipt/gekleid of op de verkeerde plek op de bank ben gaan zitten..
Ik weet inmiddels dat wanneer Maria haar NO, no, NO, NO, noooo bui heeft dat ik haar gewoon volkomen moet negeren. En dan trekt ze vanzelf wel weer bij.

Ik merk dat ik flinke vooruitgang heb geboekt met de kids. Als ik 2 maanden terugkijk, hoe het toen ging. Dat ik geslagen werd door Marc. Dat ik, net als de ouders de kinderen maar gewoon hun zin gaf. Omdat, dat zo normaal was. Ben ik nu meer mezelf maar ook sterker geworden. Ik weet ze goed aan te spreken en heb geleerd dat ondanks dat Marc mij niet verstaat, ik indruk op hem kan maken in het Engels. En dat hij echt wel snapt wat ik bedoel. En dit alles doe ik op mijn manier, want ik schreeuw niet tegen en ik sla geen kinderen. Ook geen billenkoek! Ik ben meer gewent aan de manier waarop de kinderen hier opgevoed worden. En hoe alles hier gaat. Maar aan dat Marc(2 jaar) zoals gister om 20.30 een fles MET chocoladepoeder, een natilla(vanille toetje) EN chocola als ¨toetje¨ ¨(letterlijk)zoethoudertje, krijgt omdat hij hier naar vraagt.. daar kan ik niet aan wennen. Gelukkig kan ik dat wel, (na een paar minuten) langs me heen laten gaan.

Van het weekend ga ik waarschijnlijk stappen in Sabadell met de Sant Quirze meiden. Voor ons ligt dat op 6 minuten afstand met de trein. Terug kunnen we een taxi voor maar 5 euro nemen. Ik ben benieuwd, één van de meiden zei dat er veel bars/ clubs zaten. Ik heb ze nog niet gezien...

Ik ga proberen het zo leuk mogelijk te maken mijn laatste weken ondanks dat ik al begonnen ben met het pakken van mijn koffer met de spullen die ik niet meer gebuik en dus al erg bezig ben met mijn vertrek. Ik kan niet wachten tot mama hier is! Ik moet maar alvast een planning uitstippelen van dingen die we moeten doen, dingen die ik MOET laten zien.

Ik ga nog even ¨relaxen¨ de kinderen komen over een uurtje thuis. Denk ook nog maar een douche.. of niet.. heeft het zin?

See you sooooon!